De bestorming van La Bastille

Het niet onder ogen willen zien van het uit de hand lopen van het afgelopen weekend had ik naar een meer boeddhistisch deel van mijn hersenpan weten te verbannen. Helaas moet ik het toch onder ogen zien. Tijdens het donderdagavondmaal stelde de kok namelijk als een soort interviewer van ‘Man Bijt Hond’ een vraag. “Van wie was in godsnaam die mok tomatensoep met schimmel in de magnetron?” Ontkennen had weinig zin. Ik was er bij thuiskomst zondagochtend half zes blijkbaar niet in geslaagd een laatste restje tomatensoep op te warmen. Ik had even daarvoor op de afterborrel nog stellig beweerd dat bij mij het lichtje nooit uit gaat. Het gaat enkel anders schijnen! Maar als je zelfs op donderdagavond nog wordt herinnerd aan je door Koning Alcohol geregisseerde stupiditeit van het weekend, dan weet je: het is weer lelijk uit de hand gelopen.

De vrijdagmiddagborrel was redelijk netjes verlopen. Na het bespreken van bedrijfstechnische zaken onder het genot van een klein biertje begaf ons gezelschap zich richting café Bouwman voor het vieren van een verjaardag. Tot zover was er nog niets aan de hand. Behalve dan dat een nog meer select deel van ons gezelschap het nodig achtte om richting de Bubbles te gaan. Uiteraard werd onderweg nog een ‘diagonaaltje’ getrokken bij de FEBO. Na het legen van de Russische gezelligheid begon ik aan mijn wandeling richting huis. Het begon hoopvol, want ik verkeerde in vrouwelijk gezelschap. Er werd zelfs uiting aan onze prille verliefdheid gegeven door onze smaakorganen. Hoe het dan in godsnaam mogelijk was dat ik uiteindelijk met een blauwe balzak eindigde aan mijn huisbar discussiërend over de Franse koloniale politiek met de Algerijnse exchange student Abdoul is mij dan ook nog steeds een fucking raadsel!

Om dit raadsel te ontrafelen, leek het mij verstandig om dit de volgende dag in de Eddy Bar te doorgronden onder het genot van een klein biertje. Ik heb het niet kunnen doorgronden, maar gezellig was het wel!  Zo gezellig zelfs dat ik in een vlaag van asociale verstandsverbijstering zonder mijn rekening te voldoen de taxi indook  op naar het volgende feestje: een etentje met een vriend. Na een bourgondisch samenzijn eindigden we na een kleine omzwerving in de Bastille op het Rembrandtplein. De vele borreltjes en danspasjes deden mijn lichtje inderdaad anders schijnen. Even dacht ik de dame van de avond ervoor weer ontmoet te hebben, maar dit bleek een beschamende misvatting. Een door een vriend geschoten iPhone kiekje van mijn weinig intelligente gelaatsuitdrukking overtuigde mij ervan dat Duimelot richting bedstee moest gaan. Dat Likkepot zijn eten tot en met donderdagavond in de magnetron heeft laten staan zegt genoeg. Dit weekend weet ik het zeker: retraite!