Nadat we meerdere fraaie duetjes hadden gezongen achter de bar van café Wiener op de Wallen was het tijd om onze danspasjes te oefenen op het Leidseplein. Althans, dat was de gedachte, want we strandden uiteindelijk op het Beursplein alwaar al het pluizige volk van de Benelux zich verzameld heeft om gezamenlijk niet te weten wat ze er eigenlijk doen. Toch wilde ik de discussie wel aangaan met deze bonte verzameling levenservaren hippies, bebaarde clochards, politiek geëngageerde werklozen, geniale straatmuzikanten en wijze wereldverbeteraars. Helaas ben ik dit soort figuren niet tegengekomen op het plein. Anarchistisch parasietenvolk was er echter wel volop. In andere landen is het volgens mij meer een volksbeweging dan hier. Zou dat er wellicht mee te maken hebben dat het zo gek nog niet is om in Nederland te wonen?
Volgens het laatste rapport van de VN scoort alleen Zweden hoger als het gaat om welk land zijn zaakjes het beste op orde heeft. Lariekoek natuurlijk, want men is vergeten in het rapport mee te nemen dat alcohol bij onze Vikingvrienden onbetaalbaar is. Nederland is het beste land om in te wonen. Je zou het volk op het Beursplein eigenlijk aan een van hun gesubsidieerde piercings de schijt van hun vuilnisbakkenhond in moeten trekken om hen wakker te schudden! Ga aan het werk in plaats van in je tentje te liggen stinken. Als je daadwerkelijk iets wilt bijdragen aan een betere wereld dan lijkt het mij beter om mee te doen in plaats van je afzijdig te houden. Een beetje zuipen, blowen en gitaarmuziek spelen bij een kampvuurtje is hartstikke gezellig, maar daar verander je niets mee.
Wellicht dat ik de verantwoording bij het individu leg, omdat mijn generatie daarmee is opgegroeid. Opgevoed in vrijheid in een zogenaamde maakbare wereld. Je bent zelf de architect van het leven. Je moet zelf kiezen en doen. Daarbij wordt de economische norm verheven tot leidraad van het goede leven. Afhankelijkheid is een zwaktebod. Mocht je leven mislukken? Dan is dat je eigen schuld. Volgens de moraal ‘pakken wat je pakken kunt, want iedereen doet het,’ gaat menigeen zich te buiten en bezwijkt voor de verleiding tot zelfverrijking. Het moderne individualisme dreigt te verworden tot narcisme, egoïsme en bij sommigen zelfs tot grootheidswaanzin.
Een welbepaald vrijheid-blijheid ideologie is doorwerkt in onze harten en hoofden. Dat het liberalisme hierin te ver is doorgeschoten, moge duidelijk zijn. Nietschze zei eens over vrijheid: “Vrij waarvan? Wat kan mij dat schelen! Vrij waartoe, dat wil ik horen!” Dat waarden als solidariteit, gemeenschapszin en naastenliefde wat meer aandacht mogen krijgen, lijkt me ook moeilijk te ontkennen. Maar dat bereik je niet door met allerlei randfiguren onzinnig te gaan kamperen.
Toen ik enkele Beurspleinkampeerders dit alles probeerde duidelijk te maken, werd er niet gereageerd. Toen ik aanstipte dat ik maar weinig jonge mensen op het plein zag, omdat die net als normale mensen geen tijd hebben om twee weken te kamperen, viel er een nog grotere stilte. Wat een verspilling van mijn energie! Passieloze nihilisten! Het was hoog tijd om deze ‘mongolcamping’ te verlaten en naar het Leidseplein te gaan om even hedonistisch uit ons dak te gaan. Volgens mij hebben ze hun punt nu wel gemaakt en kan het plein worden schoongeveegd door de ME. Ze hebben namelijk geen punt.