Impulsiviteit is een eigenschap die ik hoog in het ludieke vaandel heb staan. Zaken ver vooruit plannen, dat gaat mij minder goed af. Zo vatte enkele maanden geleden op een avond in Amsterdam het impulsieve idee post om eind april de Brabantse polonaise te gaan lopen in de straten van het Thaise Sodom en Gomorra. Al enkele weken verheug ik mij op het drinken van’ buckets’ wodka, het brak rond hobbelen op teenslippers en op het dansen van de ‘macarena’ tijdens psychedelische strandfeesten. Het is maar goed dat ver vooruit plannen in mijn woordenboek niet voorkomt en derhalve de tickets nog niet geboekt waren, want onze vakantiebestemming is door een vroege inval van het regenseizoen in een helse modderpoel veranderd. Natuurlijk valt mijn bedorven vakantiepret in het niet bij de ellende die de Thai ondervinden van Moeder Natuur, maar zoals Koning Bhumibol zei bij het zien van zijn weggespoelde buitenpaleis: “Daar baal ik goed flink van!”
Terwijl wij in Nederland ons druk maken over welke Cruijffiaanse uitspraken er gedaan worden over Ajax spelen er zich in de wereld toch behoorlijk schokkende zaken af. In de Arabische wereld is men het beu om met een universitaire graad op zak kamelentochten te organiseren voor vadsige toeristen (zie foto onder). In het riool van Tokio schijnen schildpadden inmiddels karateles te krijgen van een door radioactieve straling tot sensei gemuteerde rat, in Australië is er meer regen gevallen dan in de vijftig jaar daarvoor, in Nieuw Zeeland staat geen kerk meer overeind, Europese banken hebben meer geld nodig dan alle dictators bij elkaar in de Zwitserse Alpen hebben verstopt, in Texas plegen racistische vissen en vogels massaal zelfmoord omdat zij het niet langer kunnen verkroppen dat er een zwarte president aan de macht is en in een Duitse dierentuin is een ijsbeer zo gebukt gegaan onder de druk van wereldbekendheid dat hij geen andere uitweg meer zag dan zichzelf te verdrinken.
Bij het huwelijk van Prinses Maxima en Prins Pils op 02-02-2002 heb ik samen met een vriendin voor de Japanse televisie plechtig beloofd te trouwen op 12-12-2012, maar dat gaat er denk ik niet meer van komen! De wereld vergaat namelijk in 2012. En wie ben ik nu om de Maya-kalender tegen te spreken? Ik heb niet eens een agenda! Er zit echter niets anders op dan te doen wat Berry Stevens talentloze deelnemers van de Soundmixshow meegaf: “Gewoon doorgaan….” Maar dan wel met een aluminium hoedje op je hoofd, een kelder vol blikvoer (lees: Schültenbrau), een opgeladen iPhone, een voorraad ducktape (daar kun je alles mee maken), een slof sigaretten en een opblaasbare roeiboot. We will survive 2012!